Brammetje zijn wereld stond helemaal op zijn kop dit weekend!

Eigenlijk kwam er zaterdag bezoek voor Bruno, maar al via mail had ik het gevoel dat Bruno te braaf zou zijn voor deze meid, te rustig. Ik twijfelde, want Bruno zit ondertussen al best wat maandjes in opvang en lijkt telkens naast een gouden mandje te grijpen, maar toen ook tijdens het bezoek de klik er niet 100% leek te zijn, deed ik het toch maar: ik stelde een alternatief voor dat volgens mij beter bij het bezoek zou passen. Gelukkige van dienst: Brammetje!

We gingen dus naar boven, kennismaken met onze guitige vriend, en de klik was er meteen. Brammetje ging nog even bij Rob polsen of alles oké was, ik kreeg nog een kopje, maar al snel had hij enkel nog oog voor die mooie meid die hem een bezoekje bracht.

Ze woont niet ver weg, en kwam eigenlijk niet voor degene waarmee de klik het beste was. Haar hart volgen zou betekenen dat degene die al het langste in opvang zat en al meermaals werd afgewezen, opnieuw zou achterblijven en dat zat haar niet lekker. Maar tegen de avond kregen we het verlossende telefoontje: het werd Brammetje!

Lieve gekke Brammie, na maanden wachten (vooral dan in dierenopvangcentrum Zemst) vond je een prachtig eigen stekje. Jouw thuisje, jouw eigen mens. En je plasjes zijn voorbeeldig in de kattenbak beland. Kleine gekkerd met het korte staartje, ik zal je missen! De babbeltjes in de opvangkamer zijn niet meer wat ze waren, nu supersenior Winnie telkens hetzelfde verhaaltje vertelt. Maar ik weet zeker dat jij ondertussen je eigen mams de oren van het hoofd tatert! Geniet ervan, lieve vriend! Dit heb je verdiend.