Wié had dìt ooit gedacht?!
Onze Finnemuis … geadopteerd! En nu al zó intens gelukkig met zijn eigen mams.

Lieve Finnemus, klein verfrommeld helpertje. Toen je bij ons kwam had je amper de energie om je eigen hoofdje omhoog te houden. Wassen was niet aan de orde, en je viel steevast om als je op de bak ging. Er zijn veel was- en knuffelsessies gepasseerd, maar wat ben je mooi opgeknapt. Je bent er nog niet helemaal: er moet nog wat vacht bijgroeien, je oogje traant nog een beetje, maar ventje, je hebt het gehaald! GENIET! Geniet van je eigen thuisje, van je eigen mams! Jij hebt dit echt dubbel en dik verdiend, kleine gremlin van me.

En Nikki: ik zal je nooit, maar dan ook nooit, genoeg kunnen bedanken. Je hebt een klein grommelend zwart oud en allesbehalve perfect mannetje uitgekozen, en dat doet hem nu al zichtbaar deugd. Hij was de kanjer die met iedereen vriendschap sloot, om zijn maatjes dan te zien vertrekken of overlijden. En dat begon zwaar op hem te wegen. No more! En daar heb jíj voor gezorgd! Dankjewel … duizend maal: dankjewel!