Voor ons geen blue monday hoor!

Wij kregen dit weekend namelijk ge-wel-dig nieuws!
Het verhaal begint eigenlijk al een tijdje geleden. Begin december werd ik gecontacteerd door de adoptanten van (herkennen jullie hem nog?!) Billie! Ze hadden interesse in onze lieve gekke Kaleo. Omdat zij wat bezorgd waren over hoe Billie zou reageren bij het verlies van zijn alleenheerschappij en wij bezorgd waren over Leo’s neiging om overduidelijk te tonen als hem iets niét zint, besloten we in overleg om Leo op proef te plaatsen. Hier had mijnheer er namelijk niet beter op gevonden dan zijn drolletjes vlak voor de bak te beginnen deponeren, een duidelijk teken dat hem iets niet lekker zat. Na een medische binnenste-buiten-draaiing wisten we dat het probleem met de omgeving te maken had, dus een op-proef-plaatsing was voor Leo een gouden kans op een diamanten mandje.

Zo gezegd, zo gedaan. Eind december vertrok onze vriend naar het Brusselse. De kennismaking ging wonderbaarlijk vlot, en ook zijn drolletjes gingen netjes in de bak. Er kwamen wel wat grommels te boven toen Leo het defecte staartje van Billie als teken van agressie begon te zien, en Billie door kreeg dat hij nu ook zijn grote bed zou moeten gaan delen. Maar met een langzamen introductie, engelengeduld van de nieuwe mams en paps, en veel afleiding tijdens de momentjes waarop Leo weer eens de foute interpretatie gaf aan Billie’s staart, vinden de twee heren het nu best gezellig samen.

Het zal nog wel eventjes duren voor de laatste grommels weg zijn, maar het is beslist: Leo blijft! En zie je al hoe onze heren dat gevierd hebben? Juist! Samen de zetel bezetten! Niet flauw doen hé, het personeel kan toch wel op het tapijt zeker.

Dus lieve Leo: gedraag je aub! Je hebt echt een prachtige mams en paps getroffen, die je nemen zoals je bent: lief, gek, maar met streken. Dus wees aub lief voor je nieuwe maatje en je personeel. Hier mag je voor de rest van je leventje blijven, dus geen “laat mij niet alleen” drolletjes meer, afgesproken?!