Rust zacht, lieve Nyls

Onze stoere Nyls kwam bij ons omwille van een positieve FIV-test en een abces op zijn bil. Bij het eerste bloedonderzoek bleek dat zijn hematocriet erg laag stond. Er werd getwijfeld om hem te laten gaan, maar dit ventje zat nog zo vol leven dat hij hier in opvang kwam. Na een paar dagen stond zijn hematocriet al wat hoger, en werkelijk alles werd in de strijd gegooid om dat abces klein te krijgen. O zo blij waren we, toen dat gelukt was. Yes! Nu kon Nyls rustig van het leven beginnen genieten. Al bleef hij zwakjes.

Het is heel raar, maar van bij zijn aankomst heb ik het gevoel dat hij niet lang bij ons zou zijn. FIV+, lage hematocriet, abces, het waren allemaal probleempjes die te overwinnen zijn, en toch zei mijn buikgevoel dat ik hem moest behandelen alsof elke dag zijn laatste kon zijn. Omdat ik nogal sterk op mijn buikgevoel vertrouw, heb ik dat dan ook gedaan. Ongeacht hoe goed hij eruit zag, hoe vrolijk hij rondsprong, ik bleef hem als een prins behandelen. En wat ben ik daar vandaag blij om!

Alles leek zo goed te gaan. Toen ik ging slapen hebben we nog lekker geknuffeld. Maar een paar uur later werd ik wakker toen Nyls naast de kattenbak viel. Nee, dit was niet goed. Dus als een gek belde we de dierenarts uit zijn slaap en haastten we ons naar de praktijk. Maar het mocht niet baten. Net voor we daar waren, is hij uit mijn handen geglipt. Ons Nylsje, onze vechter die erbovenop leek te komen.

Dag lieve vent! Ik zal jouw echte mama nooit vergeven, dat ze zo’n lief knulletje zomaar aan zijn lot kon overlaten. En haar buurvrouw zal ik nooit vergeten, omdat zij deed wat velen niet durven: jou daar weghalen en je de zorg bieden die je verdiende. Lieve vent, ik troost me met de gedachte dat je in mijn handen, rustig, met een koffertje vol liefde bent heen gegaan, maar wat zal ik je missen schattebol.