Gisterenavond kwam er een hele lieve meid kennismaken met onze snuitjes. En al weken vooraf had ze een heleboel spulletjes gekocht, van speelgoed tot een krabpaal en zachte dekentjes. Eigenlijk had ze vooral interesse in Bruno of Beertje, dus ik dacht gelijk ‘oh nee, wat een zonde van al die spullen!’ Want noch Bruno, noch Beer kijken om naar de krabpaal, laat staan dat ze speelgoed interessant vinden. Die twee heren houden dagelijks hun dutjes-wedstrijd, en we zijn er nog steeds niet uit wie van de twee nu de schoonste slaper is.

Omdat de klik er met geen van de twee heren echt was, stelden we ook Tobias en Pico voor, en bij die laatste was het bingo! Zowel Charlien als Pico werden instant vrolijk, ze maakten kennis, we babbelden nog wat over Pico’s streken, en mijnheer zette zich aan de deur. Zo van “Kom mams, we gaan naar ons eigen huisje!”. En gelukkig was dat ook precies wat zijn nieuwe mams dacht.

We kregen ondertussen zelfs al een update: Pico kon niet blijer zijn met al die spulletjes! Hij is dol op spelen, krijgt niet genoeg van alle aaitjes voor hem alleen en geeft kopjes tegen de sterren op. Toe maar, lieve schat, geniet maar! Je zal hier rotverwend worden, en dat verdien je.