Dag Koalabeer!

Koa kwam in februari bij ons wonen en stapelde al snel een waslijst aan dingetjes op die zijn adoptie niet makkelijker zouden gaan maken: FIV+, een kapotte heup en schrikkerig naar alles wat nieuw is. Omdat Koa dan ook nog een gigantische angst voor mannen bleek te hebben, moesten we op zoek naar een eigen stekje zonder die gekke wezens… ik zal er niet om liegen, het was niet simpel.

Lieve dames melden zich aan en weer af. Omdat Koa toch te angstig was of te gek liep. Maar net toen we moedeloos begonnen te worden, dook Christel op. Een lieve dame die verliefd was geworden op Koa’s foto. Initieel dacht ik “wel ja, dat hoorde ik vaker …” dus ik stuurde haar alle info door die ik kon bedenken. Alle dingen waarover andere kandidaten gevallen waren, wat foto’s en filmpjes van hoe Koa loopt, lief is en aangeeft wat hij niet wil. En toch wilde ze nog steeds 2u komen rijden om Koa te bezoeken!

Voorzichtig werden we hoopvol. En toen Christel voor de deur stond vielen alle puzzelstukjes in elkaar. Ze was zo lief voor ons, zo zacht naar Koa toe en ze liep zelf ook een beetje gek . Maar ondanks haar eigen kwaaltjes, legde ze zich op de grond voor Koa’s schuilplekje en maakte ze voorzichtig contact met hem. Even met mij praten, even Koa aanhalen, … Ze zei alle juiste dingen en kon zelfs een aai uitdelen! Zij was overtuigd, wij ook! Nu maar hopen dat Koa het inpakmanouvre snel vergee(f)t en dat hij haar snel net zo leuk vindt als mij.

Dag lieve Koalabeer van me! Ik weet dat je nu even boos bent, dat je er allemaal niets van snapt. Maar dat heb ik verteld tegne je nieuwe mams en zelfs dat vond ze helemaal prima. Wees maar gewoon jezelf, schrikkerigheid en gekkigheid inclusief, want zo ben je perfect. Dag lieve jongen! Geniet van je eigen mannen-vrije stekje en binnenkort ook van je eigen veilige terrasje! Ik hou van jou!