Vorig jaar in Oktober kwam deze bange man samen met zijn kameraad Daantje bij ons wonen. Hoewel Daantje voorzichtig open bloeit, had Matisse daar allemaal niet zo’n zin in. Hij blijft bij zijn besluit: mensen zijn stommer dan stom!

Om die reden zochten en vonden we (bedankt Christine!) een stekje waar Matisse zijn eigen ding mag doen. Een plekje waar het niet zo uitmaakt dat Matisse liever ver weg van dan dicht bij mensen is, maar waar hij toch goed opgevolgd wordt. En naar dat stekje met soortgenootjes en een afgemaakte tuin is onze bange mijnheer vorig weekend kunnen verhuizen.

Lieve Matisse, hoe veel ik ook van je hou, de liefde is zelfs geen klein beetje wederzijds dus wat zal dit jou deugd doen! Geniet nu maar ventje, van een wereld met vriendjes die je wél leuk vindt, van het weer buiten kunnen rondlopen en toch veilig zijn, en wie weet, ooit ook wel van je nieuwe mams.
Dag mooie man!